Kış yardımları kapsamında bir çok aileyi ziyaret etme fırsatımız oluyor. Her yola çıkışımızda bizi bekleyen yeni hayat hikayeleri karşısında meraklanıyoruz. Bilemediğimiz bir çok durumla karşılaşıyoruz ve bu hikayelerin her biri aslında bize çok şey katıyor.
Bu kış Siirt'e bağlı Baykan ilçesinin bir Köy Okulu'ndaydık. Oradaki öğrencilere rengarenk montlar ve zor kış şartlarına karşı ayaklarını koruyacak botlar hediye götürdük. Sınıf sınıf öğrencilerimizi çağırarak her birine mont ve botlarını giydirdik.
Her birinin yüzündeki çocuksu heyecanı gördükçe bizim de mutluluğumuz artıyordu. Ardından tüm okul tören için bahçeye çıktı, biz de eşlik ettik. Sanırım okulun en renkli töreni o gün gerçekleşti.
Törenden sonra çocuklarla oyun oynadık hatta bize halay çekmeyi bile öğrettiler :) Adeta bir şölen havası vardı. Ancak bir duruma şahitlik ettik ki bizi en çok da bu etkiledi. Öğrencileri hediyelerimizi vermek üzere bulunduğumuz odaya çağırırken, sınıf öğretmeni de çocuklarla birlikte bize doğru geliyordu. Her bir çocuğun mutluluğunu anlatmak için sözler yetersiz kalıyor.
Ama biri vardı ki, Ebru öğretmen, her bir öğrencisini giydirdiğimizde kendisi çok heyecanlanıyor ve duygulanıyordu. Öğrencilerin yaşadığı sevincin asıl büyük yansımasını biz onun gözlerinde gördük. Öyle çok mutlu oldu, öyle çok duygulandı ki bir süre dağıtıma ara verip hayranlıkla öğretmenimizi seyrettim. Öğrencilerine öyle güzel gözlerle bakıyordu ki adeta hepsi kendi evladıymış gibi. Belki çocuk gözle gördüğümüz öğretmenlerimizi böyle idrak edememiştik, o gün fark ettik ki öğretmenlerimiz gerçekten çok kıymetliler. Ne mutlu ki böyle öğretmenlere sahibiz...
Yunus Aracı
